بررسی نقش واسطه گری استرس شغلی در رابطه بین سرمایه روانشناختی و عملکرد شغلی کارکنان واحد عملیاتی منطقه دشت گز نفت و گاز گچساران

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه گری سرمایه روانشناختی در رابطه بین استرس شغلی و عملکرد کارکنان واحد عملیاتی منطقه دشتگز شرکت نفت و گاز گچساران می باشد. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 300 نفر از کارکنان واحد عملیاتی منطقه دشت گز شرکت نفت و گاز گچساران بوده که در سال 92-91 مشغول به کار می باشند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است که حجم نمونه با استفاده از جدول کرسی و مورگان 169 نفر بدست آمده است، برای گردآوری داده ها از 3 پرسشنامه؛ 1- پرسشنامه استرس شغلی استاینمتز (1977)، 2- پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (1990) و 3- پرسشنامه سرمایه های روانشاختی توسط لوتانز و همکاران (2007) استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که: بین استرس شغلی و عملرد شغلی رابطه منفی و معنادار و بین سرمایه روانشناختی و عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، استرس شغلی و سرمایه روانشناختی قادر به پیش بینی عملکرد شغلی می باشند و بین استرس شغلی و عملکرد شغلی با واسطه گری سرمایه روانشناختی رابطه معناداری وجود دارد.